Deze jaren dertig woning ligt halverwege een dijktalud. Hierdoor is de tuinzijde ongeveer 1,6 meter lager dan de straatzijde. De wens van de opdrachtgevers was een betere relatie met de lager gelegen tuin te krijgen en de kelder beter toegankelijk. Deze laag was door een betonnen stabiliteitsframe halverwege de ruimte bijna niet te gebruiken.

Het ontwerp voorziet in een alternatieve constructieve voorziening in de kelder. In combinatie met verdere verduurzaming is deze hele laag geschikt gemaakt voor slapen, chillen en opslagruimte. De begane grond heeft aan de tuinzijde een woningbrede driedelige schuifpui met bordes gekregen, waardoor een echte zicht- en gebruiksrelatie is ontstaan met de achtertuin. Daarnaast zijn de afwerkingen van wanden en vloeren geüpdatet.